Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu zorganizowało wystawę pt.: „Obrzędowość i ceremoniał pogrzebowy na przestrzeni dziejów i kultur”. Wykorzystując zaproszenie Dyrekcji i czas listopadowej zadumy, w ramach cyklicznych spotkań, 23. listopada 2016 r. Seniorzy z NSJ Radom wybrali się do tej placówki.
Po wystawie oprowadzał nas i stosownych informacji udzielał Pan Grzegorz. Zawsze i wszędzie ludzie umierają, jest to rzecz oczywista, ale jak się zmieniał ceremoniał pogrzebowy w zależności od wierzeń, kultur i czasów można dzięki tej wystawie zobaczyć. Na całym świecie ludzie biedni mają skromne groby, lub byli po prostu zakopywani w piasku, uroczystości pogrzebowe trwają krótko, ale czym bogatsi, albo według ludzkich ocen bardziej zasłużeni, tym uroczystości dłuższe a grobowce większe. W zależności od szerokości geograficznej, zasobności zmarłego i czasów, w których był pogrzeb, ludzie byli chowani w piramidach, sarkofagach lub w grobowcach a wraz z nimi wiele przedmiotów codziennego użytku z ozdobami łącznie. W tych rejonach świata gdzie ciała są spalane, prochy przechowywane są w rozmaitych figurkach pogrzebowych albo innych ozdobnych naczyniach. Z racji pogrzebu wykonuje się na świecie przepiękne maski, stołki albo jakieś inne przedmioty, w których według wierzeń przebywają dusze zmarłych. Są takie rejony świata, gdzie z okazji pogrzebu ludzie obdarowują się np. słodyczami w kształcie czaszek.
Tak więc obyczaje zależą od wiary i zmieniają się na przestrzeni wieków, są takie które nam trudno sobie wyobrazić jak np. zjedzenie mózgu kobiety, zgodnie z obyczajem, lub (dobrze, że już zakazane) palenie żywcem wdowy wraz ze zmarłym mężem.
Temat tej wystawy do radosnych nie należy, ale sama wystawa jest bardzo interesująca a jakimś stopniu dotyka przecież każdego z nas.
Sama śmierć, też jest bardzo różnie przedstawiana, np. w Meksyku na wesoło, bo przecież ziemskie trudy już są pokonane, więc można się radować.
BG