Dyrektorium Ogólne o Katechizacji wymienia następujące zadania katechezy:
• rozwijanie poznania wiary,
• wychowanie liturgiczne,
• formacja moralna,
• nauczanie modlitwy,
• wychowanie do życia wspólnotowego,
• wprowadzenie do misji.
Katecheta staje się dzięki misji kanonicznej publicznym apostołem słowa Bożego i wypełnia posłannictwo Kościoła. Katecheta jest nauczycielem, wychowawcą i świadkiem wiary. Powinien być otwarty na wszelkie dobro, wierny Kościołowi w prawdach wiary i moralności.
W szkolnym nauczaniu religii katecheta powinien realizować program zatwierdzony przez biskupa diecezji. Treścią katechezy powinno być Objawienie Boże (prawdy o Bogu, o Jego zamiarach względem ludzi i świata, oraz prawda o człowieku).
Osoba katechety spełnia niezastąpioną rolę w przekazie wiedzy i wiary. Katecheta powinien głosić Chrystusa nie tylko werbalnie, ale świadectwem swego życia – zachowując jednoznaczną postawę moralną. Zadaniem katechety jest przekazanie tej prawdy, że Bóg pojednał świat ze sobą w Jezusie Chrystusie i nam zlecił posługę jednania.
Za katechezę odpowiada ks. proboszcz tej parafii, na terenie której znajduje się szkoła. Praca podejmowana w szkole powinna zazębiać się z życiem parafialnym. Katecheta powinien uczestniczyć w spotkaniach katechetyczno-duszpasterskich z proboszczem. Między katechetą a proboszczem powinna istnieć ścisła współpraca dotycząca:
przygotowania uczniów do udziału w liturgii, w nabożeństwach i w śpiewie
organizacji i formie prowadzenia rekolekcji
katechezy sakramentalnej przygotowującej ucznia do konkretnego sakramentu
zainteresowania uczniów zespołami i ruchami istniejącymi w parafii i zachęcanie do uczestnictwa w nich.
Sprzyja to wypełnianiu celów, zadań katechezy, jakie stawia przed nami Dyrektorium.
Gdy chodzi o rolę rodziny w procesie katechizacji katecheta powinien:
podkreślać autorytet rodziców, wartość rodziny, znaczenie dobrych tradycji rodzinnych
uświadamiać, że rodzina jest Kościołem Domowym
szukać kontaktu z rodzicami, szczególnie w sytuacjach trudnych materialnie i duchowo szukać pomocy u ks. proboszcza, w Caritas i w innych instytucjach kościelnych,
dostrzegać przejawiającą się czasami bezradność rodziców w kwestiach religijnych oraz moralnych i w miarę możliwości udzielać im pomocy
uwrażliwiać uczniów, że mogą być pomocą swoim rodzicom.